اختلال دو قطبی نوعی بیماری روانی است که در آن حالت شما میان شیدایی و افسردگی در نوسان است. در فاصله میان این دوره ها شما دوره های سالم را دارید. این حالتها، فاز شادی و شعف ، فاز شیفتگی و شیدایی و فاز افسردگی خوانده میشوند. آمیزه های گوناگونی از این حالتها وجود دارند که به گروه های مختلف بیماری اختلال دوقطبی تقسیم میشوند. اختلال دو قطبی میتواند ناشی از حوادث بیرونی باشد ماانند استرس، و فشارهای روحی عمومی که به صورت معمول در آخر دوره نوجوانی یا اوائل دوره بزرگسالی بروز میکند. خطر اینکه یک فرد در طول زندگی خودگرفتار بیماری اختلال دوقطبی شود چیزی بین یک تا دو درصد است و در سراسر جهان به یک اندازه شایع است.
انواع آن نیز اختلال دوقطبی نوع یک و اختلال دو قطبی نوع دو است. تفاوت این دو اختلال در وجود دوره شیدایی است؛ در نوع یک این حالت اتفاق میافتد ولی در نوع دو فرم خفیفتری از آن که نیمهشیدایی است .
اختلالات دوقطبی منشأ ارثی دارد و ترکیب ژنتیکی
افراد بیشتر از تربیت آنها در این اختلالات مؤثر است
برخی از علائم و نشانههای این بیماری شامل موارد
زیر میشود:
-
بیقراری، افزایش انرژی و میزان فعالیت
-
خلق خیلی بالا و احساس نشاط
-
شدید همراه با احساس خودبزرگبینی
-
تحریکپذیری مفرط
-
صحبت کردن بیوقفه، مسابقه افکار، پریدن از موضوعی به موضوع دیگر با سرعت خیلی زیاد
-
عدم توانایی برای تمرکز، حواسپرتی
-
کاهش نیاز به خواب
-
اعتقادات غیرواقعی درمورد توانمندیها و قدرت فرد
-
قضاوت ضعیف
-
ولخرجی یا خساست
-
رفتار متفاوت از حالت معمول که مدتی طولانی ادامه داشتهاست
-
افزایش تمایلات جنسی
-
نشان دادن حرکات و تصمیمهای ضدونقیض از خود
-
سوءمصرف داروها و مواد مخدر، الکل و داروهای محرک
-
رفتارهای اغواگرانه، مداخلهجویانه، و پرخاشگرانه
دیدگاهتان را بنویسید