احمد میدری گزارشی از پیگیری‌های دولت دراین‌باره ارائه کرد. در ابتدا علت ورود وزارت رفاه به مسئله را بیان کرد و گفت که مسئله به زمانی برمی‌گردد که وزارت رفاه در پی ساماندهی کودکان کار برآمده بود و با مسئله بی شناسنامگی مواجه شده بود. وزارت رفاه در پی رفع فقر است و یکی از بدترین اشکال فقر، نداشتن هویت است. این مسئله را وزارت رفاه برای اولین بار در شورای رفاه مطرح کرد و به کمیسیون اجتماعی ارجاع داده شد و حدود سه سال است که در کمیسیون‌های دولت دنبال می‌شود. سابقه پیگیری این مسئله در مجلس هم حدود ۱۵ سال است اما به دلایلی به نتیجه نرسیده است. آمار و ارقام متفاوت است و ما هیچ تصویری از بچه‌های بی شناسنامه نداریم.
وزارت رفاه از زنانی که ازدواج فراملی داشتند درخواست کرد تا کد ملی خود را پیامک کنند و با آنان تماس گرفته شد تا بتوانیم بدانیم که چند نفر در کشور با این مسئله روبرو هستند که حدود ۱۴ هزار و ۶۱۸ کد ملی برای ما ارسال شد. بر اساس اظهار خودشان ۴۹ هزار و ۹۶ فرزند دارند که فاقد شناسنامه هستند. در سرشماری وزارت کشور، عددی که به‌دست‌آمده است کمتر از ۷ هزار است. ازنظر رفاه اجتماعی کوچک و بزرگ بودن عدد مهم نیست به این خاطر که حق افراد است و اگر ما نخواهیم این حق را اعاده کنیم، با مسائل بدتری روبرو خواهیم بود و این فقر حقوقی به فقر مالی تبدیل می‌شود و می‌تواند انسان‌های فقیر را در کشور افزایش بدهد.
در این تلاشی که وزارت رفاه برای سرشماری انجام داد، ۱۴ ملیت شناسایی شدند که با زنان ایرانی ازدواج‌کرده‌اند، در ایران هستند و بچه‌هایشان شناسنامه ندارند.
دو ملیت اصلی افغانستانی و عراقی است؛ ۶۰ درصد افغانستانی، ۱۲ درصد عراقی و ۲۸ درصد سایر ملیت‌ها.
آمار نشان می‌دهد این تصور که زنان ایرانی از سر فقر با مردان غیرایرانی ازدواج می‌کنند، دیدگاه درستی نیست. ۵۴ درصد بچه‌هایی که از این ازدواج‌ها متولدشده‌اند، گواهی تولد از بیمارستان دارند. ۴۶ درصد دیگر یا در منزل بود یا گواهی نگرفته‌اند که این خود از نظر سلامت، نشان‌دهنده آسیب است.
۵۲ درصد از این بچه‌ها پسر و ۴۸ درصد دختر هستند.
۱۷ درصد یک فرزنده هستند، ۲۳ درصد ۲ فرزند، ۲۰ درصد ۳ فرزند، ۱۴ درصد ۴ فرزند و ۲۴ درصد بیش از ۴ فرزند. به علت نداشتن شناسنامه خیلی از این‌ها نمی‌توانند به مدرسه بروند.
۲۱ درصد از این بچه‌ها به سن مدرسه نرسیده‌اند و ۲۷ درصد در سن تحصیل هستند. ۶ درصد فارغ‌التحصیل شدند. ۲۵ درصد ترک تحصیل کردند و ۲۹ درصد اصلاً مدرسه نرفته‌اند.
از نظر پراکندگی استان‌ها خراسان رضوی، سیستان بلوچستان و تهران سه استان اصلی هستند که با این مسئله روبرو هستند.
اولین باشید که نظر می دهید