ليسي و همكارانش ۲۷۳فرد با ميانگين سني ۳۱سال و ۲۶۹فرد با ميانگين سني ۶۸سال را مورد بررسي قرار دادند.
از اين افراد درباره ميزان خوشبختي شان در حال و گذشته و پيش بيني آنها از آينده و همچنين درباره تصورشان از ميزان خوشبختي ۳۰ساله‌ها و ۷۰ ساله‌ها سوالاتي پرسيده شد.
هر دو گروه گفتند خوشبختي يك فرد معمولي با بالا رفتن سن كمتر مي‌شود، اما گزارشهاي شخصي از خود افراد ثابت كرد مسن‌تر واقعا خوشبخت‌تر از جوان‌ترها هستند.
جوان‌ترها پيش بيني كردند با گذشت زمان احساس خوشبختي آنها كمتر نمي‌شود. تحقيقات گذشته نشان داده است افراد تمايل دارند خود را “بيش از حد متوسط” ببينند، بطوري كه اغلب قضاوت‌هاي ما درباره خودمان از قضاوت‌هاي ما نسبت به ديگران مثبت تر است.
از بين افراد مسن‌تر كه تصور مي‌كردند در جواني خوشبخت تر بودند، برآورد آنها از خوشبختي گذشته بيشتر از برآورد شركت‌كنندگان جوان از خوشبختي امروزشان بود.
اين افراد مسن همچنين تصور مي‌كردند هر چه سن شان بيشتر شده است خوشبختي‌شان هم كمتر شده است.
فرضيه‌هاي زيادي درباره علت اينكه چرا با بالا رفتن سن افراد خوشبخت‌تر مي‌شوند وجود دارد.
يك نظريه اين است كه با با بالا رفتن سن، افراد توجه خود را كمتر بر دستاوردها و بيشتر بر روابط شخصي و لذت بردن از زندگي معطوف مي‌كنند و بهتر مي‌توانند روحيات خود را مديريت كنند.
ليسي و گروه وي نتيجه گرفتند: ” مردم در سازگاري با شرايط خوب و بد توانايي زيادي دارند، اما به همان اندازه هم در شناخت سازگاري خود ناتوانند
هر چند مطالعات بسياري نشان داده است با بالا رفتن سن مردم خوشبخت‌تر مي‌شوند،
اما يك تحقيق جديد نشان مي‌دهد مردم معتقدند با افزايش سن خوشبختي كاهش مي‌يابد.
به گزارش رويترز هلث از نيويورك، دكتر “هيتر پوند ليسي” از دانشكده پزشكي دانشگاه “ميشيگان” در “آن آربور” ، اين تصور كليشه‌اي كه پيري دوران بدبختي زندگي است را درست نمي‌داند. او مي‌گويد هنوز دوران خوش فراواني پيش روي ما قرار دارد.
اولین باشید که نظر می دهید