در شرایط کنونی جامعه- که هزارها جوان در انتظار یافتن همسری مناسب هستند و بسیاری از خانوادهها مشتاق آموزشها و مشاورههای بعد از ازدواج – در متن و کنار شهرهای بزرگ، بعضی از روی دلسوزی و خیرخواهی و برخی برای ماهی گرفتن از آب گلآلود نیاز و تقاضای جنسی و عاطفی، سایتها و موسسات همسریابی بنا کردهاند و با درج آگهیهای تبلیغاتی مشتاقان را به سوی خود فرا میخوانند.
دردناکانه بیشتر این مراکز، با روشهایی عوامانه و غیرعلمی، همچون خانم جلسهایهای سنتی! تلاش دارند افراد را به هم برسانند تا از پاداش دنیوی و ثواب اخروی آن برخوردار شوند و اندکی نیز با شیوههای فریبنده و غیراخلاقی دوستیها و رابطههای بیدوام و بلهوسانه را دامن میزنند.
قرآن کریم با تعبیر «وانکحوا الایامی…» تزویج جوانان را مسئولیتی اجتماعی و حکومتی میداند (نور/32) از این رو نه تنها پایهگذاری و سامان دادن مراکز همسریابی امری غیرمتعارف نیست، بلکه با توجه به مشکلات زیادی که بیان کردیم و نمونهای از آن را در رنجنامه خواننده پاکاندیش، فرهیخته و هنرمندمان خواندیم، وظیفه جدی نهادهای حکومتی است که یا خود مسئول مستقیم آن باشند و یا سازمانهای غیردولتی با صلاحیت را در این راه حمایت و هدایت کنند.
اولین باشید که نظر می دهید