رفتن به نوشته‌ها

هر گردی گردو نیست ، هر مشاوری مشاور نیست

بسیاری از افراد صرف اینکه فردی روانشناسی رشته تحصیلی وی بوده و در کارت ویزیتش درج نام مشاور شده و یا مطب و مرکزی برای مشاوره دارد ، مساله را برایحل شده دانسته و وی را بی اطلاع از موضوع مشاوره به عنوان مشاور خویش برمیگزیند .

در حالی که مشاور باید در موضع مورد درخواست مراجع تبحر و آگاهی حرفه ای و علمی داشته باشد ، هر کسی صلاحیت دریافت سمت مشاور خانواده را نداشته و باید از تجربه کافی برخوردار باشد ، علاوه انکه یک مشاور در موضوع باید دارای صفات زیر باشد و حتما باید در موضوع خاصی کار کرده و تجربه کافی داشته باشد ، همچنین گستره موضوعات مشاوره وی  نمیباید وسیع و بی پیکر باشد .

یک مشاور خانواده میباید فریب و یا مقهور یک سوی از طرفین زن یا مرد نشود و یا نگاه جنسیتی به موضوع نداشته باشد ، در عین حال باید رعایت عدالت در گفتار و رفتار روا بدارد .

بسیاری از مراجعین اصرار دارند سه نفره (مرد، زن و مشاور ) به مذاکره بپردازند در حالی که این روش معمولا کدخدا منشی است و لزوما علمی نیست ، البته گهگاه برای روشن شدن موضعی نیاز به مواجهه میباشد ولی این نباید به شکل یک سنت در مشاوره خانواده انجام پذیرد چرا که عواقب ناگواری بر نظام آن خانواده خواهد داشت . بهتر است یک مشاور خانواده با رعایت جوانب فرد فرد به مشاوره پرداخته تا رعایت حریم خصوصی افراد بشود و رابطه میان مراجع و مشاور بهینه باقی بماند.

در مجموع یک مشاور علاوه بر صفات ویژه هر موضوع مشاوره دارای صفات پنج گانه زیر نیز باشد :

۱- صبوری

ترمیم و رشد روحی احتیاج به گذشت زمان دارد. مریض هایی که به روانشناسان رجوع می کنند با مسائلی دست به گریبان هستند که شاید ماه ها و سالها آنها را می آزرده است و نمی شود در یک نشست همه چیزهایی که بر آنها گذشته است را یکباره و یک جا توضیح دهند. مراجعین احساس خوبی نخواهند داشت اگر فکر کنند باید در اسرع وقت سئوالات و کنجکاوی های روانشناس را پاسخگو باشند. رابطه مریض و دکتر باید به طور طبیعی و بر اساس حسِ اعتماد به پیش رود.

۲- شنونده خوب

این توقع وجود ندارد که روانشناسان جزئیات مسائل زندگی بیماران را دقیقا به خاطر بسپارند ولی آنها باید متوجه باشند که هدف مریض از مراجعه چیست و به چه چیزی می خواهد دست بیابد؟ روانشناسی عملا یک نوع گفتگو درمانی است و برای مراجعه کننده مهم است که احساسات و برداشت هایش از اتفاقات زندگی را به زبان خودش توضیح دهد. توضیحی که مطمئن است توسط فرد آموزش دیده به درستی طبقه بندی می شود.

۳- دلباز بودن

بیشتر مراجعین به مطب روانشناسان، لحن پرخاشجو و پر از احساس و عاطفه ای دارند که امیدوارند حداقل در مطب روانشناس بدون هیچ ترس و کنترل، بی پروا ابراز شود. روانشناسِ خوب بدون پیشداوری به آنها گوش می دهد و فقط با شنونده صمیمی بودن است که این فرصت را ایجاد می کند تا توصیه های تخصصی خودش توسط مراجعین شنیده و پذیرفته شود.

۴- تسلط و دانش

سالها تحصیل تخصصی و یادگیری روش های معالجه برای این شغل بسیار اساسی است. دانش و تکنیک این رشته درمانی برای ترمیم احساسات خدشه دار شده، رابطه های مشکل دار شده و واکنش های روحی و روانی متفاوت، اصلی ترین برگ برنده برای روانشناسان است. آنها فقط از این طریق می توانند زمینهِ تغییرات واقعی را در زندگی مراجعین فراهم کنند.

۵ –  سلامت روحی روانشناس

به نظر من هر روانشناس باید وقت و اهمیت لازم برای سلامتِ روح و روان خودش فراهم کند تا قادر باشد مسائل شخصی خودش را از مسائل مراجعین تفکیک دهد. من خودم تا مادامیکه مشغول این کار هستم تاکید و دقت بیشتری برای سلامت روانی خودم خواهم  داشت.

منتشر شده در اخبار بهداشت خانوادهاخبار موسسهبهداشت روحی و روانی خانواده

اولین باشید که نظر می دهید

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *