هیسترکتومی به صورت ناقص یا کامل برای بیرون آوردن بافتهای سرطانی شده از دستگاه تناسلی، خونریزی پس از یائسگی، پرولاپس یا افتادگی رحم و برخی بیماریهای دیگر انجام می‌شود . هیسترکتومی که درمان قطعی اینگونه اختلالات محسوب می‌شود رواج بسیاری یافته است بطوری که در آمریکا از هر پنج زن یکی تا سن ۵۵ سالگی تحت این عمل جراحی قرار می‌گیرد . در آمریکا سالیانه هزار ۶۰۰ عمل جراحی هیسترکتومی انجام می‌شود که ۹۰درصد به علت ضایعات خوش‌خیم یا غیرسرطانی و سایر بیماریهایی است که تهدیدی برای جان بیماران محسوب نمی‌شود . طی سالهای ۱۹۷۳تا ،۲۰۰۳محققان سوئدی ۱۶۵هزار و ۲۶۰زن را که تحت هیسترکتومی قرار گرفته بودند با ۴۷۹هزار و ۵۰۶زن دیگر که این عمل را انجام نداده بودند مقایسه کردند . آنها دریافتند احتمال جراحی بی‌اختیاری ادراری SUISدر گروه اول ۲/۴برابر گروه شاهد است. بالاترین خطر طی پنج سال اول پس از هیسترکتومی مشاهده شد بطوری که بیماران گروه اول ۲/۷برابر گروه شاهد نیاز به عمل جراحی بی‌اختیاری پیدا کردند. کمترین میزان خطر پس از گذشت بیش از ۱۰سال از عمل جراحی هیسترکتومی مشاهده شد بطوری که احتمال جراحی در گروه اول ۲/۱برابر گروه شاهد بود . بیشترین میزان خطر ( ۱۶برابری) در زنانی مشاهده شد که دستکم چهار زایمان طبیعی داشته‌اند . محققان معتقدند هیسترکتومی در عملکرد پیشابراه، مجرایی که مثانه را به خارج بدن مرتبط می‌کند، اختلال ایجاد می‌کند . تروما جراحی ناشی از قطع رحم و سرویکس از بافتهای پشتیبان کف لگن در هنگام عمل هیسترکتومی احتمالا علت این ارتباط است . هیسترکتومی می‌تواند در سازوکار عضله اسفنکتر پیشابراه نیز اختلال ایجاد کند . این یافته‌ها در مجله “لانست” منتشر شده است .
نتایج یک تحقیق ۳۰ ساله در سوئد نشان می‌دهد زنانی که تحت عمل جراحی هیسترکتومی یا خارج کردن رحم قرار می‌گیرند بیشتر به بی‌اختیاری ادراری و جراحی اصلاح آن نیاز پیدا می‌کنند به گزارش ایونا به نقل از پایگاه اینترنتی رویترز ، این خطر به ویژه برای زنانی که بیش از یک زایمان طبیعی داشته‌اند بیشتر است . زنان باید در مورد خطرهای درازمدت مرتبط با هیسترکتومی مورد مشاوره قرار گیرند و قبل از انجام شیوه‌های درمانی تهاجمی، باید سایر راههای درمانی مدنظر قرار گیرد .
اولین باشید که نظر می دهید