دولت ایران هم‌چنین از فرزندان این ازدواج‌ها به عنوان «کودکان بی‌هویت و بی‌شناسنامه» یاد می‌کند. این کودکان حتی اگر در ایران متولد شده باشند از سوی ایران تنها به عنوان شهروند افغان شناخته می‌شوند و از اجازه تحصیل، بیمه درمانی و کار در ایران بی‌بهره‌اند و پس از رفتن به افغانستان حق بازگشت به ایران را ندارند.
محمود موسوی، مدیر کل اتباع و مهاجرین خارجی استانداری فارس نیز خردادماه ۸۵ تهدید کرده بود که «قانون برای اتباع خارجی و حتی اتباع ایرانی و خانواده اتباع ایرانی که بدون اجازه دولت نسبت به ازدواج اتباع ایرانی با اتباع بیگانه اقدام کرده باشند، مجازات‌هایی پیش‌بینی کرده‌است.»
مشاور حقوقی اداره اتباع خارجی وزارت کشور نیز چندی پیش به نقل از کنسولگری ایران در هرات از «حدود ۶۰۰ زن ایرانی که در هرات زندگی می‌کنند و به دلیل رسمی نبودن ازدواجشان اجازه بازگشت به ایران را ندارند» سخن گفته است.
کمیسیون قضایی و حقوقی مجلس تصویب کرده است که فرزندان حاصل از ازدواج زنان ایرانی با مردان خارجی، ایرانی محسوب نشوند.
عبدالرضا مرادی افزود: «با رد طرح تابعیت ایرانی فرزندانی که نتیجه ازدواج زن ایرانی با یک مرد بیگانه باشد، قانون تابعیت این افراد به همان قانون سابق بازگشت و در نتیجه این افراد تبعه ایران محسوب نخواهند شد.»
پیش از این نیز هر زن ایرانی که با مردی غیر ایرانی (و اغلب افغان) ازدواج می‌کرد تابعیت ایرانی خود را از دست می‌داد و به دلیل ورود غیر قانونی مردان افغان به ایران، این ازدواج‌ها ثبت محضری نمی‌شد و این موجب عدم اعطاء شناسنامه به کودکان آن‌ها می‌شد.
ابراهیم اسماعیلی هریسی، از پژوهشگران حقوق و وکیل دعاوی در ایران، مردادماه امسال آمار تخمینی و غیررسمی ازدواج‌های ثبت نشده زنان ایرانی با «مردهای بیگانه» را ۲۰۰ هزار مورد ذکر کرده و با «مه‌مان ناخوانده» خواندن اهالی افغانستان در ایران افزوده بنابر آمارهای رسمی‌تر، افغان‌ها «با نزدیک به ۳۰ هزار زن ایرانی ازدواج کرده‌اند.»
اولین باشید که نظر می دهید