سفیر یونیسف در ایران كرامتی از ايدز می گوید

شما به عنوان سفیر یونیسف در ایران  مشغول به كارید و خصوصااز فعالان برنامه 5 ساله مبارزه با ایدز بودید . به نظر شما این فعالیتها   توانسته اثربخش باشد؟
من به دلیل رشته تحصیلی ام، بی علاقه به این فعالیت ها نبودم  و وقتی فعالیت در این برنامه به من پیشنهاد شد استقبال كردم بزگترین تاثیر این فعالیت ها این بود كه تابوی صحبت كردن درباره ایدز در جامعه شكسته شد . فكر می كنم در حال حاضر، تمركز را باید روی نوجوانها گذاشت. باید در ابتدا آگاهی نوجوانان بالا برود. بعد جوانان، خانواده ها و كل جامعه را باید نسبت به این مسایل حساس كنیم. درباره برنامه هایی كه یونیسف پیشنهاد كرد، دیدیم این برنامه ها اثرات خوب و مثبتی می تواند باشد.

سعی كردیم در یكی دو سال اول، جشنواره ای در زمینه كارهای سینمایی و آموزشی ترتیب دهیم. جامعه به خوبی از این موضوع استقبال كرد. تصور می كردیم معمولا سال دوم این جشنواره می تواند بهتر اتفاق بیفتد، ولی متاسفانه انجام نشد. در صورتی كه این پتاسیل را داشتیم و داریم.

دلیلش چه بود؟ سازمان ملل نمی خواست؟
در واقع یونیسف اصولا در كنار ارگانها و N.G.Oها فعالیت می كند و خود مستقلا وارد كاری نمی شود. مسئله اصلی این بود كه برخی فكر می كردند پرداختن به این موضوع تابو است. با این حال، همكاران و هنرمندان لطف داشتند و ما به جز جشنواره توانستیم تعدادی فیلم كوتاه تبلیغاتی تهیه كنیم. متن نمایشی این تیزرها از نیویورك آمده بودند، ولی آدمهایی كه مردم دوستشان دارند و حرفشان را می پذیرند در آنها بازی كرد. متاسفانه این تیزرها تنها در سایت یونیسف استفاده شده و هیچ جای دیگر نیامده كه امیدواریم به زودی دوستان رسانه ای از آن استفاده كنند.

طرحهای دیگری نیز بوده انگار؟
بله، خیلی زیاد، به عنوان مثال، ما  یكی از تجربیات موفقمان درباره اجرای طرح “استیگما” بود. در این طرح به مردم آموخته می شود بپذیریم بیمارانی كه دچار مشكلاتی مانند ایدز هستند در كنار ما در جامعه می توانند زندگی كنند و نباید آنها را به عنوان اینكه بیمار هستند و با ما كه سالمیم تفاوت دارند، طرد كنیم.

خانم كرامتی، منابع رسمی از جمله دكتر مینو محرز بارها اشاره كرده اند مدل انتقال ایدز در حال عوض شدن است و به سوی انتقال از طریق جنسی می رود. فكر می كنید چه باید كرد تا بتوانیم در مقابل این موج جدید چگونه باید مقابله كنیم؟
در ابتدا، درباره سركار خانم دكتر محرز باید عرض كنم كه وی به گردن جامعه حق زیادی دارد چون یكی از اشخاصی است كه به شدت در رابطه با ایدز  تحقیق و فعالیت می كند. شخصا از آشنایی و همكاری با وی به عنوان یك زن و كسی كه برای بهتر شدن سلامتی جامعه فعال است، لذت بردم. در پاسخ سئوال شما هم، فكر می كنم بهترین راه حل كار كردن برای آگاه سازی جوانها و نوجوانان است. واضح تر بگویم بهترین راه مقابله با این شكل انتقال ایدز، این است كه مسئله ایدز و بیماریهای واگیرداری از این دست، باید در مدارس باز شود.

 وزارت آموزش و پرورش به صورت آزمایشی درس مهارت های زندگی و كتابهای مرتبط را در 10 درصد مدارس پیاده سازی كرده، برخی از مسئولان می گویند كه فضای آموزشی  هنوز ظرفیت پذیرش  این موضوع را ندارد؟ با جامعه پذیر نبودن این مسئله چطور می توان كنار آمد؟
شخصا این موضوع را اصلا قبول ندارم. نوجوان و جوان ایرانی بسیار تیزهوشتر از این حرفهاست. نباید آنها را نادیده گرفت. اتفاقا اگر آموزشهایی برای آگاه سازی آنها در سنین پایین ارائه شود و ارائه آن نیز برای همسانها و همسنها به عهده نوجوانان گذاشته شود، مطمئنا در آگاه سازی جامعه بسیار موثر خواهد بود.

معمولا بچه ها از جامعه یكی دو گام همیشه جلوترند. ولی مشكل اینجاست جامعه زمانی كه به بحران دچار شده، به فكر حل مشكل می افتد. پیش بینی شما از آینده بیماریهای واگیر چیست؟ آیا بحرانی در راه است؟
البته من پیشگو نیستم، ولی فكر می كنم این مقوله نیاز به پیش گویی پیچیده ای هم ندارد. اگر امروز به این موضوع نپردازیم، فاجعه ای كه اتفاق می افتد، به قدری عظیم است كه ابعاد آن غیر قابل پیش بینی است. اتفاقی كه دارد می افتد خیلی وخیم تر از آمار رسمی مبتلایان است. می دانیم واقعیت 5 برابر بیشتر از آمار اعلام شده مبتلایان است و این اصلا عدد كمی نیست. واقعیت این است كه شكل انتقال بیماریهای واگیر در جامعه عوض شده است. نوجوان جامعه ما توسط ارتباطات، اینترنت، ماهواره، فیلم و صحبت كردن و خبرگزاریها، خیلی آگاه است و می تواند به راحتی برای آموزش دیگران كمك كند. فكر می كنم این ظرفیت نادیده گرفته شده، باید روی نوجوان و جوان كار كنیم و بعد در كنار آن بستر مناسبی را آماده كنیم تا والدین بپذیرند درباره بیماری ای مانند ایدز با بچه شان صحبت كنند.

برنامه 5 ساله یونیسف برای فعالیت این دوره اش در ایران تمام شد. به نظر شما این برنامه چه دستاوردهایی داشت؟
همكاریهای یونیسف جزئی از یك برنامه بزرگ با همكاری سازمانها و وزارت بهداشت بوده و مطمئنا دستاوردها خوب بوده، ولی نباید از یاد ببریم هنوز اول راه هستیم. در باره این مقوله فعالیت زیاد باید انجام شود. از تمام ظرفیتها باید استفاده شود. به طور مثال روی سریال قهوه تلخ كار كردیم و آقای مدیری بپذیرفتند در این باره به ما بپیوندند و قسمتی را در ابتدای برنامه خود ترتیب داده اند كه مطمئنا برای اطلاع رسانی خیلی مفید است.

گفته می شود این برنامه باعث شد مقداری فضای اطلاع رسانی درباره تابوی صحبت درباره ایدز باز شود. به نظر شما همین طور است؟
فكر می كنم همین كه بتوانیم درباره این موضوع تعامل و صحبت كنیم، به اهداف خود رسیده ایم و كافی است. الان شما به راحتی درباره این مسئله سئوال می پرسید و من جواب می دهم. در گذشته به این شكل نبوده، با این حال باز هم تاكید می كنم هنوز اول راه هستیم.

سفیر یونیسف در ایران می گوید بهتر است آموزشهای جلوگیری از شیوع ایدز را از مدارس دنیال كنیم.

شاید صحبت كردن درباره ایدز و راههای مقابله با آن، با مهتاب كرامتی كه چهره شناخته شده هنری است، به نظر دور باشد، ولی این هنرپیشه سینما و تلوزیون، در حقیقت سفیر صلح سازمان ملل در ایران است كه تاكنون فعالیتهای زیادی را داشته است.

كرامتی مهمان كافه خبر بود از این فرصت استفاده كردیم تا درباره كارهای یونیسف در ایران،و به خصوص برنامه 5 ساله مبارزه با ایدز سازمان ملل  صحبت كوتاهی با او داشته باشیم . به گفته وی، از ظرفیتها و پتانسیل جوانان و نوجوانان باید برای مقابله با ایدز استفاده شود و آنها می توانند به عنوان سفیران آگاه سازی در جامعه به كار گرفته شوند.

كرامتی، می گوید در صورتی كه آموزش مقابله با شیوع ایدز از مدارس آغاز شود، می تواند به نحو تاثیرگذاری در كنترل موج سوم انتقال ایدز (از راه جنسی) تاثیر گذار باشد .. گفتگوی خبر با این فعال اجتماعی را در ادامه می خوانید.