وقتی همسن بچه هایتان هستید :
فاصله سنی پدر و مادر با بچه ها نباید آنقدر كم باشد كه خانواده رسما به همزیستی مسالمت آمیز 3 كودك در كنار هم تبدیل شود. وقتی زن و شوهری در سن خیلی پایین بچهدار میشوند یعنی قبل از اینكه آمادگی روحی و ذهنی برای پدر و مادر شدن را داشته باشند و قبل از اینكه به بلوغ كافی برای والد شدن برسند، شرایط خانواده درست مثل این میشود كه 3 كودك مشغول زندگی در كنار هم هستند.
به همین دلیل بازیها و درگیریهای روانی در میان آنها بیشتر دیده میشود. مثلا پدر نمیتواند با دخترش كنار بیاید و مادر هم نمیتواند بین این دو در نقش یك والد موفق ظاهر شود. در این خانوادهها لجبازیهای دسته جمعی و دعوا بین پدر و مادر و كودكان اغلب بیشتر از سایر خانواده ها به چشم میخورد. از سوی دیگر ساختار خانواده دست خوش تغییر میشود.
چرا كه قاعده بر این است كه برای اجرای بهتر سبكهای فرزندپروری والدین باید در بالای هرم خانواده جا بگیرند و فرزندان در قاعده آن؛ این در حالی است كه در این شرایط به خاطر اختلاف سنی كم بین والدین و كودكان، غالبا چنین ساختاری شكل نمیگیرد.
وقتی دیر بچه دار میشوید:
ویژگیهای شخصیتی افراد در سنین مختلف تغییر میكند و در هر دوره مشخصات و نیازهای خاص خودش را دارد. بر اساس همین قاعده معمولا افرادی كه در سنین بالای 35 و 40 سال پدر و مادر شدن را تجربه میكنند والدشان نسبت به دیگران بسیار پررنگ تر ظاهر میشود. به همین دلیل اغلب حساسترند و حتی بیش از اندازه حمایت گر میشوند.
به عبارت دیگر یا خیلی حمایت گرند یا خیلی احساسی. حال آنكه حمایت افراطی خواهناخواه مانع رشد بخشی از توانمندی ها در كودك میشود. كودك در این شرایط نمیآموزد كه چطور به توافق و تفاهم برسد. نه گفتن و نه پذیرفتن را یاد نمیگیرد و در عین حال ریسك پذیری و نیروی جسارت ورزی در او پایین میآید.
از سوی دیگر پدر و مادر در این سن اغلب همه چیز را در سبد كودك شان میگذارند و همین باعث میشود ناخودآگاه ترس از دست كودك را به او منتقل كنند. در نتیجه كودك با اضطراب جدایی رشد میكند.
این پدر و مادرها به دلیل والد بودن بیش از حدشان بسیار كنترل گرند در نتیجه بیش از حد معمول، مراقب فرزندشان هستند. همین رفتارهای افراطی به طور ناخودآگاه كودك را از مسیر طبیعی رشد منحرف میكند.
اولین باشید که نظر می دهید