رفتن به نوشته‌ها

نخستین ازدواج کنيز- ارباب با عقد شرعی در مصر انجام شد


مهندس مبلّغ مذکور توضيح مى دهد که معامله ما با تلاوت متقابل سوره اخلاص از سوى زن فسخ مى شود که حکم بازپس دادن صداق و يا مهريه را دارد.

مبلّغ در پى اين “ايجاب و قبول” ناديا را در حضور زنان و مردان حاضر و جلوى چشم بينندگان تلويزيون مى بوسد تا هم صحت “ازدواج” را تاييد کند و هم عدم نياز “کنيز” به حرمت و حجب خاص ساير زنان مسلمان را نشان دهد.

عبدالرئوف عون توضيح مى دهد: “ما مسلمانان مسايل را خيلى پيچيده کرده ايم. در زمان رسول اکرم صلى الله عليه وسلم، سنت ازدواج با کنيز وجود داشت، صيغه موقت هم وجود داشت. ولى ما علاوه بر حرام کردن اينها بر خود، سنت ازدواج عادى را هم پيچيده و دشوار ساخته ايم.

او مى افزايد: ما به چشم بدى به موضوع “ازدواج کنيز- ارباب” مى نگريم. حتى ازدواج عادى را به تجارت و حساب سود و زيان تبديل کرده ايم. حالا به جاى آنکه جوانان ما در سن 16 و يا 17 سالگى ازدواج کنند، تا 35 سالگى و نيز تا 40 سالگى بدون ازدواج مى مانند.

اين مهندس مبلّغ مى گويد: ازدواج اصلاً نياز به حضور عاقد و ثبت سند ندارد. شرط اصلى اعتماد دو جانبه استواست. انديشه ازدواج “کنيز – ارباب” از 15 سال پيش به مغز من خطور کرد. من از ابتدايى تا دانشگاه را در “الازهر” خوانده ام. سپس به دانشکده مهندسى رفته ام.

او ادامه مى دهد: “اسلام به کنيز حق مى دهد که موهاى خود را نپوشاند و بالاى زانو بپوشد و آستين کوتاه باشد. يک حديث از پيامبر اکرم (ص) در کتاب “صحاح” آمده است که مى گويد: “جاى ناشايستى که نبايد از مرد به هنگام نماز ديده شود از ناف او تا زانو است، و حکم کنيز نيز در اين زمينه به سان مرد است”.

 

وى مى افزايد: حجاب خواسته شده از يک کنيز پوشاندن ناف تا زانو است. عمر بن الخطاب اگر کنيزى را در خيابان محجبه مى يافت، حجاب از سر او بر مى داشت. انس بن مالک نيز که از صحابه بود گفته است: وقتى کنيزکان عمر براى ما چيزى مى آوردند، موهايشان بر سينه هايشان افشان مى شد.

مهندس عون مى گويد: نبايد آنچه را خداوند روا داشته بر خود ناروا بدانيم. در قرآن کريم آمده است: “فَانکحُواْ مَا طَابَ لَکم مِّنَ النِّسَاء مَثْنَى وَثُلاَثَ وَرُبَاعَ فَإِنْ خِفْتُمْ أَلاَّ تَعْدِلُواْ فَوَاحِدَةً أَوْ مَا مَلَکتْ أَيْمَانُکمْ ذَلِک أَدْنَى أَلاَّ تَعُولُواْ” (آنچه شما را شايسته است، از دو، سه و يا چهار زن اختيار کنيد. اما اگر از عدم رعايت عدل بيمناکيد، پس فقط يک زن بگيريد و يا کنيزان خود را همسر کنيد، که اين بهتر است از ستم کردن شما). 

عون ادامه مى دهد: در توصيف مومنين نيز قرآن مى فرمايد “وَالَّذِينَ هُمْ لِفُرُوجِهِمْ حَافِظُونَ إِلَّا عَلَى أَزْوَاجِهِمْ أَوْ مَا مَلَکتْ أَيْمَانُهُمْ فَإِنَّهُمْ غَيْرُ مَلُومِينَ” (و همانهايند که عورت خود را از حرام و نامحرم حفظ مى کنند مگر از همسران و يا کنيزان خود که در مباشرت با اين زنان ملامتى ندارند).

عبدالرئوف عون خاطرنشان مى کند: من راهى را براى بسيارى از زنان مسلمان باز کرده ام که بتوانند از طريق آن سر برهنه در خيابان راه بروند و مرتکب حرام نشوند. اين زن محترم را جلوى دوستان و بستگانى که غالباً با اين انديشه مشکلى نداشتند آوردم و صيغه تعامل بين ما رد و بدل شد.

عبدالرئوف عون ابراز عقيده مى کند: اين شيوه، مثل ازدواج عادى مى ماند ولى به زن چيزهايى مى دهد که ازدواج معمولى نمى دهد.

ناديا، زنى که با روش “کنيز- ارباب” ازدواج کرده است، مى گويد: من با قناعت و اعتقاد اين روش را پذيرفتم. 

او در جمع حاضران موها را افشان مى کند و مانتو از تن در مى آورد. حضار نيز برايش دست مى زنند.

عون مى گويد: ناديا از اول زن شرعى من بوده است. با او در کشور سعودى رسماً ازدواج کرده ام. ولى خواستم به همگان ثابت کنم که روش “کنيز – ارباب” نيز غلط نيست و نوعى راه حل مى باشد.

يک مبلغ معروف ديگر نه تنها اين روش را مردود و محکوم دانست، بلکه خواهان محاکمه “عروس” و “داماد” و “حاضران جشن” شد.

دکتر عبدالله النجار که استاد فقه تطبيقى و عضو مجمع پژوهشهاى اسلامى الازهر است، در باره اين ويديوى تلويزيونى گفت: آنچه را ديدم پايمال کردن حيثيت زنان مسلمان مى دانم و يک عمل حرام مى شمارم.

او از همه اطراف قضيه و از جمله حاضران خواست توبه و استغفار کنند و به راست برگردند. وى خواهان آن شد که اقدامات قضايى عليه “عروس”، “داماد” و “حاضران جشن” صورت گيرد.

النجار تاکيد کرد: امروزه ديگر برده دارى وجود ندارد. انسان آزاد هم حق ندارد خود را برده کند. کما اينکه اين شيخ مبلّغ حق نداشته است اين زن را به کنيزى بگيرد. 

وى افزود: مگر مى شود احکام دين را به دلخواه تغيير داد. پيامبر (ص) وقتى ديد مردى زنش را با يک بار گفتن “طلاقت دادم” طلاق مى دهد، فرمود: “اين گونه با کتاب خدا بازى مى کنيد، حال آنکه هنوز در بين شمايم؟”

 

دکتر حامد ابوطالب رئيس سابق دانشکده شريعت و قانون و عضو مجمع پژوهشهاى اسلامى نيز گفت: اين ازدواج شرعاً حرام است. درست است که اسلام ازدواج با کنيزان را حلال دانسته است، ليکن با اصل برده دارى مبارزه کرده است.

اين شخصيت مذهبى توضيح داد: وقتى کنيزى را خريدارى مى کردى مثل اين بود که ماشينى را بخرى و از خريد خود استفاده کنى. اسلام با اين رابطه مخالفت کرد. تازه اصولاً برده دارى رخت بر بسته و نبايد آن را بازگرداند.

دکتر حامد ابوطالب نيز بر نادرست بودن “کنيز سازى از زن آزاد” تاکيد کرد. وى افزود: حکايت اينکه زن غيرآزاد مى تواند تنها ناف تا زانوى خود را بپوشاند، هيچ مستند دينى ندارد و بايد علماى الازهر در برابر چنين بدعتهايى بايستند.

در يک برنامه تلويزيونى از شبکه اى معروف در مصر، يکى از مبلغان اسلامى مراسمى را برگزار کرد که هدف از آن معرفى نوعى ازدواج بوده است.

اين مبلّغ که در واقع اولين ازدواج “کنيز- ارباب” را در عصر حاضر در مصر برگزار کرده است مى گويد: نبايد کارها را بر خود سخت کنيم و آنچه را اسلام مجاز شمرده و در صدر اسلام وجود داشته است، بر خود حرام و ممنوع کنيم.

او مى گويد: زنى که در اين سبک و سياق ازدواج مى کند، ديگر لزومى ندارد که سر را بپوشاند، يا دامنى بلند داشته باشد.

“عبدالرئوف عون” يک مهندس است و زنى که در اين برنامه تلويزيونى با اين مهندس تبليغ کننده دين ازدواج مى کند، “ناديا” نام دارد. ناديا در اين برنامه به جاى اصطلاح رايج “زوّجتک نفسى على کتاب الله” (خودم را بر مبناى کتاب خدا به ازدواج تو در آوردم) به عبدالرئوف مى گويد: “ملّکتک نفسى على کتاب الله” (خودم را بر مبناى کتاب خدا به مالکيت تو در آوردم).


""

اين مراسم عقد طبق سخن مبلّغ مذکور هيچ شاهد و سندى لازم ندارد. ناديا که از لهجه اش مى توان فهميد مصرى نيست، وقتى خود را به مالکيت “ارباب” در مى آورد، از او مى شنود: “در برابر سوره اخلاص پذيرفتم”.

منتشر شده در اخبارسایر

اولین باشید که نظر می دهید

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *